Van oorsprong ben ik een financiële bedrijfseconomist. Na 10 jaar gewerkt te hebben bij verschillende werkgevers ging ik als zelfstandige aan de slag. Eigen baas worden zat gewoon in mijn bloed. Ik was heel goed georganiseerd en altijd efficiënt bezig, maar toch eiste de combinatie moederschap (heb 2 kinderen) en hard werken zijn tol. Zo geloofde ik het toen toch. Toen ik 37 was, ging ik stilaan in overlevingsmodus en op 42 bleef ik 10 maanden thuis met een burn-out. Achteraf gezien ging het niet zozeer over wat ik deed, maar hoe ik het deed… de wijze waarop ik in het leven stond.
Een heel bijzondere stemaandoening
Toen ik terug aan het werk ging, werd de echte ondernemer wakker en startte ik met een businessvennoot een eigen softwarebedrijf. Onze startup werd een succes en de eerste 5 jaren werden beloond met een winnende award in de “fast 50” van Deloitte. Ik voelde een heel nieuwe energie en werd weer grenzeloos: hard werken, niet kunnen slapen, mijn eigen behoeften negeren (het werk kreeg ALTIJD voorrang). Kortom, de les was niet geleerd en dus vond mijn lichaam een nieuwe manier om me tot stilstand te brengen.
Een zeldzame maar chronische stemaandoening manifesteerde zich: Spasmodische Dysfonie, ofwel langdurige stress die zich vastzet op de stembanden waardoor spreken erg pijnlijk wordt. Mijn stem werd een energetische barometer. Wanneer ik in mijn kracht sta, vermindert de pijn, maar minimaal uit balans en mijn lichaam snoert me de keel toe, letterlijk.
Een andere manier van leven
De ziekte kwam helemaal tot uiting over een periode van 3 jaar, stap per stap ging ik achteruit. Alles werd pijnlijk en erg vermoeiend: vergaderen, telefoneren, een gesprek met familie of vrienden of een babbel tijdens het eten. De zoveelste specialist herkende eindelijk de ziekte en liet weten: ongeneesbaar. Een driemaandelijkse botoxinjectie maakte dat ik (nog even) verder kon werken, maar de botox verloor zijn effect. Inmiddels besef ik wat een energieverlies chronische pijn met zich meebrengt en hoe ik niet luisterde naar mijn schreeuwende lichaam, zij het in stilte. Op die manier gingen nog eens 7 jaar voorbij en ik raakte meer en meer sociaal geïsoleerd.
Schaamte voelde ik, blokkerende schaamte. Ik klonk als een gepijnigde heks en dat vond ik verschrikkelijk. Ik ontwikkelde een minderwaardigheidsgevoel dat ik hard (en luidkeels) trachtte te camoufleren, en dat doe ik soms nog. Nu besef ik het, maar wat ik eigenlijk deed was mijn stem 'verkrachten'. Het liefst was ik in stilte alleen, niet makkelijk was voor mijn gezin. Ook een neurologische stemoperatie bracht geen oplossing, maar tijdens de post-operatieve stiltetherapie begon het groter plaatje te dagen. Werken met paarden op basis van lichaamstaal heeft iets magisch en het is precies deze stille taal die zijn licht wierp op de puzzel.
De stem van zingeving
Kunnen spreken is zo evident dat we er niet bij stilstaan. We verkwisten onze woorden en gebruiken onze stem als wapen naar elkaar. Wat ik leerde van mijn stem zit samengevat in het woordje Zingeving (inmiddels ook een buzzwoord geworden 😳). Zingeving betekent voor mij: Je eigen waarheid leven zonder deze te laten inkleuren door anderen. Van bij de geboorte worden we volgepropt met overtuigingen die we voor waar houden en we verliezen onze eigen stem. We zijn gericht op de buitenwereld en leven niet langer naar ons eigen gevoel. Die innerlijke stem terugvinden en gaan leven volgens je eigen waarheid, dat is de weg naar zingeving. Je plaatsje terugvinden in het groter geheel, wat dat ook moge zijn: een goede moeder zijn, plantjes opvolgen in je moestuin, een luisterend oor bieden, creatief bezig zijn, je lichaam goed verzorgen, spelen met je huisdier, lekker koken, de camino stappen … het doet er niet toe.
Maar wat er wel moet inzitten is je eigen stem. Zingeving betreft ook altijd 'Liefdevol Geven' (wat zowel zelfliefde als naastenliefde impliceert). En dan komt dankbaarheid tevoorschijn, levenskwaliteit, dat dieper contentement dat we vinden in onszelf, dat geluksgevoel dat we ervaren in het Hier en Nu, in bewuste aanwezigheid, want dat is het enige moment waarin Liefde zich laat voelen.
Leren met de paarden
Ik bestudeerde de psychologie van de paardenkudde en raakte helemaal gefascineerd door deze prachtige dieren en hun stille taal. Mijn ervaring als onderneemster verrijkte ik in de loop der jaren met opleidingen tot Leadership Coach, Paardencoach en Paarden Opleiden. Ik keerde me steeds meer tot het Boeddhisme, een levensfilosofie waar ik heel veel in herken. En zo vloeiden Oosterse en Westerse methodologieën samen in onze geïntegreerde aanpak, Horse Assisted Awareness Creation (HAAC), of ook wel "Ontwaken tussen de paarden". Ik maakte er mijn missie van om, samen met de paarden, gevoelige mensen te begeleiden op hun pad naar meer persoonlijk leiderschap. Maar ook krachtige bedrijfsleiders en ambitieuze ondernemers die hun authenticiteit en kwetsbaarheid meer naar voor willen laten komen, zijn bij ons op de juiste plaats. Ik voel me bijzonder dankbaar wanneer clienten sterker, positiever en kwetsbaarder in het leven leren staan. Dat is mijn zingeving en dat kan ik dankzij mijn stem 🫶🏾.
Ilse, 53 jaar
In 2016 schreef Ilse De Italiaanse Eik, een psychologische roman over de zoektocht naar liefde, zingeving en de werking van de onzichtbare wereld om ons heen. Een wereld die we zo moeilijk kunnen vatten.
Nadat ze uit het bedrijfsleven stapte, richtte Ilse de private stichting Endelea Foundation op. Sinds 2021 richt de liefdadigheidsorganisatie zich op mentale gezondheid en onderwijs in Centraal Afrika door ondersteuning te geven op het gebied van digitalisering.
